~***~
*Jessika*
Pędziłam przed siebie na złamanie karku. Nagle wskoczyłam prosto na betę, nie zwracając kompletnie uwagi na otoczenie. Tylko ona była w tym momencie istotna.
- Wybacz! - Wydusiłam z siebie po biegu.
- Wa! - Pisnęła w trackie zderzenia. - Biegasz w takim stanie? Mam cię przywiązać, byś odpoczywała? - Objęła mnie, okrywając swoim płaszczem. - Wracając, gdzie poszedłeś? Mogę się tym zająć. - Kiwnęła na ranę.
- Za tobą pobiegnę nawet przywiązana. - Starałam się utrzymać powagę mówiąc to, ale kącik moich ust nieco wędrował w górę.
Miałam już wtulić się w płaszcz Lili, kiedy usłyszałam i dostrzegłam znajomą postać. Obnażyłam w jego stronę kły w ludzkiej formie, marszcząc nos. Nie zamierzałam ukrywać złości na wilkołaka, nawet jeśli dostrzegałam, że jest ranny. Nawet bardzo. Lili patrzyła na mnie zaskoczona.
- Czy nie głupotą było pojawiać się tu w tym stanie? - Zapytałam kąśliwie.
-Ja? - Wstał podpierając się o drzewo. - Przez całe życie podejmuje lekkomyślne i głupie decyzje, dzięki za troskę. - Wyprostował się. - Musze iść - Rzekł, spoglądając na Lili i pokuśtykał nieco do przodu.
- W tym stanie? Nie żartuj. - Beta złapała go za rękę. - Kto to i czego chce? Myślisz, że z tą nogą coś zrobisz? Ręka wcale nie pomoże.
- Powiem tak, Wielki Zły Wilk szukał zaczepki, znalazł ją, Odrobinę przesadził, a teraz... Cóż, jest w dalszej drodze. - Odparł.
"Wielkiego Złego Wilka" nie powinno tutaj w ogóle być, pomyślałam niezadowolona. Z mojego gardła wydał się nieprzyjemny warkot.
"Wielkiego Złego Wilka" nie powinno tutaj w ogóle być, pomyślałam niezadowolona. Z mojego gardła wydał się nieprzyjemny warkot.
- Jasne.. Będzie miał jeszcze okazję spróbować dobić Eden..
Mierzyłam wilkołaka nieprzyjemnym wzrokiem. Zazwyczaj starałam się nie być zawistna, ale coś mocno mnie skłaniało do nienawiści do niego.
- Musisz ewidentnie przestać z tym Wielkim Złym Wilkiem... Czekaj co zrobić Eden..? - Patrzyła zaskoczona na mnie, to na niego. - Potem. - Odparła w końcu. - Weź go nie dobij, a ja pozbędę się intruza.
Machnęła ręką i zaczęła schodzić z wzgórza.
- Tak... Bawcie się dobrze - Rzekł w moim kierunku, przeliczając swoje strzały.
- Świetnie bawiłabym się próbując poprawić trochę twoją urodę.. - Ton mojego głosu był dalej niezbyt przyjazny, a na mojej dłoni, paznokcie zmieniły się wilcze pazury. Nie ruszyłam się jednak z miejsca. - Kuszące.. Choć niesprawiedliwe..
- Kobiety. - Przewrócił oczami.
Wilkołak zaczął kierować się w stronę najwyższego punktu wzgórza. Nie zamierzałam pozwolić tej wywłoce szwendać się po naszych terenach. Przyłożyłam dłoń do ziemi , a nagle przed nim wyrósł lodowy murek, mniej więcej jego wzrostu, dość szeroki, blokujący dalszą drogę na szczyt.
- Nie ruszaj się. Wciąż jesteś tu tylko intruzem. - Syknęłam.
- Jesteś jeszcze bardziej upierdliwa ze swoimi mocami, wiesz? - Rzekł, wyjmując łuk.
Stanął za najbliższym drzewem, obserwując sytuację, jednocześnie nakładając strzałę na cięciwę.
- Ah, dziękuję. Miło czasem usłyszeć komplement. - Odparłam, starając się brzmieć na spokojną i opanowaną.
Uśmiechnęłam się przy tym, wyszczerzając w ten sposób znowu kły, bardziej w złośliwości. Równocześnie mierzyłam go wzrokiem. Wiedziałam, że na dół zeszła Lili, a on stamtąd może mieć na nią dobry widok razem ze swoim łukiem. Powoli wytwarzałam w swojej łapie sztylet z lodu, łącząc go z swoją mroczną esencją. Jedynie nie mogłam podjąć decyzji - cisnąć nim w lecącą strzałę czy w dłoń napastnika. Ten po chwili jednak odpuścił. Oparł się o drzewo, kładąc łuk obok siebie, kątem oka obserwując sytuację. Napił się trunku z piersiówki, spoglądając na mnie.
- Cóż za odwrócenie ról, cóż za zrządzenie losu. - Stwierdził.
Nieco rozluźniłam uchwyt na gotowym sztylecie, gdy zobaczyłam jak odkłada broń. Wciąż jednak trzymałam go na wszelki wypadek.
- Los jest.. Strasznie nieprzewidywalny.. - Westchnęłam. - Znacznie bardziej wolałabym być teraz tam z nią. Ale nie ufam ci.
- Może lepiej do niej idź. - Rzekł.
Wyglądał, jakby już za wszelką cenę walczył z sennością.
- Miałabym zostawić cię samego na naszym terenie? Dobre. Lili na pewno świetnie sobie radzi. - Odparłam pewnie, nie ukrywając zaufania do wadery.
Długo nie wracała, ale wyczułabym tak bliskie niebezpieczeństwo. Zaczęłam się przyglądać jego ranom. Jeszcze krwawił. Wilkołak zaniósł się kaszlem, co odrobinę go wybudziło.
- Cóż, w takim razie cieszę się że będziesz czuwać nade mną podczas snu... Kto wie czy nie ostatecznego. - Uśmiechnął się zamykając oczy.
Przewróciłam oczami i podniosłam się. Gwizdnęłam w stronę jaskiń. Aerin powinien być w stanie zareagować na jej wezwanie.
- Nie potrzebuję nie potrzebnej krwi na tym wzgórzu. I tak widziało już wiele śmierci.. - Drugie zdanie dodałam bardziej szeptem, nie licząc nawet, że to usłyszy.
- Jestem, jakie kłopotliwe z nich stworzenia, eh.. - Lili zbliżyła się i spojrzała na Fina. - Z niego też..
Podeszła, żeby opatrzyć jego rany, ale uprzedził ją czarno-czerwony smok, który po chwili się wyłonił. Widząc rannego zrozumiał powód, dla którego musiał zostać wezwany. Podeszłam do nich bliżej.
- Powiedziałabym, że jest gorszy niż kłopotliwy.
Nie czułam się dumna z tego, że muszę mu pomóc. Nie myślałam nawet o doprowadzenia go do pełnego uzdrowienia. Po prostu miał się ruszać i uciekać stąd w podskokach. Lili pogłaskała smoka po łebku, jednak nie odpuściła mu i szybko zatamowała krwawienie.
- Choć tyle trzeba, Aeriś. Zabierz go do mnie, proszę. - Odwróciła się w moją stronę. - Skoro już masz więcej sił widocznie mamy do pogadania.
- Najwyraźniej..
Aerin powiększył swoje rozmiary, a następnie spojrzał na mnie, jakby szukając potwierdzenia. Ja z kolei skinęłam głową, nie widząc obecnie lepszej opcji. Nie wpuściłabym go do mnie. Jest zbyt ryzykowny. Wtedy smok, jakby odzwierciedlając moje emocje, chwycił poszkodowanego w szczęki i pognał z nim w kierunku doliny.
- Kto kręcił się tym razem na naszym terenie? - Zapytałam pierwsza, podążając za smokiem.
Przyjaciółka podążyła za mną.
- Nie znam ich. Lisica i zmiennokształtny. Ona szukała leku dla chorej elfki, a on chciał zabić Fina, tak mi się wydaje. Dałam lekarstwa, a on zniknął w innym wymiarze, o dziwo nie przeze mnie. - Opowiedziała w skrócie.
- Nie dziwię się, że ktoś chciał go zabić. Pewnie mu się należało.. - Mój głos lekko drgnął, jakby w śmiechu, ale nie do końca
- Nie wiem, porozmawiam z nim, gdy się obudzi. Czemu Ty chcesz go zabić? - Odbiła piłeczkę.
Nieco zwolniłam kroku, jakby zastanawiając się od czego zacząć. Poniekąd sama zadając sobie to pytanie. Luno, dlaczego pałasz do niego tak silną nienawiścią? Postanowiłam zacząć od początku.
- Spotkałam go przy umierającej dziewczynie, która rzekomo "spadła z drzewa". Bez powodu chciał zabić mnie, Duke'a, Yalca i Eden, kiedy ją uleczyłam. Wtargnął na nasz teren bez choćby krzty szacunku do czyjegoś terenu. - Skrzywiłam się lekko. Nie, żebym nie rozumiała, że nie każdy lycan chce żyć w stadzie, lecz oburzało mnie to zachowanie, jakby wszystko należało do niego. Cała wyspa. - Po prostu mu nie ufam. I wolałabym, żeby trzymał jak najdalej.
- Nie dziwię się, że ktoś chciał go zabić. Pewnie mu się należało.. - Mój głos lekko drgnął, jakby w śmiechu, ale nie do końca
- Nie wiem, porozmawiam z nim, gdy się obudzi. Czemu Ty chcesz go zabić? - Odbiła piłeczkę.
Nieco zwolniłam kroku, jakby zastanawiając się od czego zacząć. Poniekąd sama zadając sobie to pytanie. Luno, dlaczego pałasz do niego tak silną nienawiścią? Postanowiłam zacząć od początku.
- Spotkałam go przy umierającej dziewczynie, która rzekomo "spadła z drzewa". Bez powodu chciał zabić mnie, Duke'a, Yalca i Eden, kiedy ją uleczyłam. Wtargnął na nasz teren bez choćby krzty szacunku do czyjegoś terenu. - Skrzywiłam się lekko. Nie, żebym nie rozumiała, że nie każdy lycan chce żyć w stadzie, lecz oburzało mnie to zachowanie, jakby wszystko należało do niego. Cała wyspa. - Po prostu mu nie ufam. I wolałabym, żeby trzymał jak najdalej.
- Zaatakował? Hm.. W sumie to mnie nie dziwi.. - Odpowiedziała, przekraczając próg jaskini.
- Gdyby nie dwumetrowy lis, może moje ciało użyźniałoby teraz roślinność Roota.. - Odparłam, pozwalając Lili iść przodem, nie kryjąc urazy.
Beta zatrzymała się w progu i spojrzała na mnie, jakby chcąc jeszcze raz się upewnić, że nic mi nie jest.
- Niech spróbuje Cię znowu tknąć..
Spojrzałam na Lili, nagle mając pustkę w głowie i nie wiedząc, co odpowiedzieć. Przystanęłam w miejscu, a tuż przede mną skoczył Aerin, który przeleciał nad Finem i ponownie chwycił go za fraki. Sytuacja już kompletnie oderwała mnie od dialogu, betę chyba również.
- Dzieciaki. - Zaśmiała się, kiedy do Aerina dołączył Alios.
- Ha, zabawne... Naprawdę. - Odezwał się intruz.
Mężczyzna sięgnął po sztylet, by po chwili przeciąć część kaptura, którą trzymał smok. Gdy wylądował na ziemi, zmienił się wilka. Zawarczał na smoka, jednocześnie cofając się do momentu w którym to natrafił na ścianę jaskini. Alios radośnie wskoczył na niego, po czym urósł przygniatając go swoim ciężarem do ziemi. Jego właścicielka podeszła pogłaskać swojego go po pysku.
- Dziękuję. - Usiadła na ziemi. - Nieładnie jest odbierać smokom zabawki, zaraz zobaczymy jak tam twoje rany.
Aerin prychnął w stronę Fina, a z jego nozdrzy i pyska wydobyło się kłębowisko dymu. Ewidentnie nie chciał kończyć zabawy, o ile najchętniej nie pochłonąłby go żywcem. Skrzyżowałam ręce na piersi i przyglądałam się sytuacji z boku w milczeniu. Nie spuszczałam wzroku z wilkołaka, któremu tak nie ufałam. Po chwili Aerin zaczął robić to samo, będąc w gotowości do ataku, gdyby było to konieczne. Wilk próbował się podnieść, bezskutecznie jednak. Mimo to nie miał zamiaru się tak łatwo poddać. Warczał to na smoka, to na Lili, tym samym nie dopuszczając jej do siebie.
- Jak słodko się denerwuje. - Skwitowała beta.
Podstawiła mu przy pysku zioła, które rozpoznałabym z daleka. Miały naprawdę silne właściwości nasenne.
- Nie chcesz po dobroci to nie.
Wstała otrzepując się. Wilkołak jeszcze chwilę się szamotał, ale naprawdę krótką chwilę, bo zaraz jego pysk bezwładnie opadł na ziemię. Alios przytrzymywał wilka jedną łapą, a Lili zaczęła "badać" poszkodowanego. Gdy oględziny się zakończyły, zaczęła wyjmować wszystkie potrzebne jej zioła i nałożyła na zranione łapy. Obwiązała tą krwawiącą kawałkiem czystego materiału, po czym spojrzała w moim kierunku.
- Co chcesz z nim zrobić? - Zapytała.
Przypatrywałam mu się z nie ukrywaną niechęcią .
- Waham się nad zostawieniem go poza terenem watahy a przetrzymaniem dla tego, kto go szukał. - Odparłam zgodnie z tym, co podpowiadały mi uczucia.
Mówiąc to przywołałam do siebie Aerina, który kurcząc się, wskoczył na moje barki. Czując znajomy ciężar łuskowatego ciałka, nieco poczułam się lżej. Podrapałam go po podbródku, a smok nie ukrywał zadowolenia. Beta chwilę przyglądała się, jak Alios robi sobie z Fina nową przytulankę, po czym odezwała się.
- Miałam z nim jeszcze pogadać, wcześniej nie chwalił się atakiem na wyczerpaną alfę, a miał okazję.
Miał okazję? Nie dopytywałam. Zignorowałam ten fakt, chociaż wewnętrznie nie dawał mi spokoju.
- Taaak.. Bardzo lubię bajki na dobre zakończenie dnia.. - Odpowiedziała bardziej z sarkazmem.
Wręcz nie mogłam się doczekać aż usłyszę jego wersję. Tak. Więcej sarkazmu. Powoli zaczęłam oplatać jego dłonie czymś na wzór grubej warstwy nitkowatych "kajdan" z mroku, zaciskając je dość mocno. Skoro nasza beta chciała z nim porozmawiać, nie pozostało mi nic innego, jak jej to umożliwić.
- Bajeczka zawsze fajna. - Położyła mi dłoń na ramieniu i lekko się uśmiechnęła. - Gadałam z nim wcześniej i nic mi nie było, ciekawe co teraz zrobi.
Westchnęłam, nie mogąc pozbyć się nieprzyjemnych odczuć związanych z wilkołakiem. Kończąc obwiązywać mu łapy, spróbowałam się bardziej rozluźnić. Mimo wszystko nie podobało mi się to, że Lili mogła znajdować się sam na sam z tą kreaturą, ale starałam się nie pokazywać po sobie tego. Opanowanie przede wszystkim. Dobry przywódca musi zważać na emocje, tak?
- W razie czego Aerin chętnie się z nim dalej pobawi.. - Lekko wykrzywiłam usta w uśmiechu, a smok trącił dłoń Lili. - Masz tu gdzieś łańcuchy? - Zapytałam po chwili.
Zaśmiała się rozbawiona.
- Mam coś, chcesz go podwójnie uziemić?
Wyciągnęła rękę i łańcuch podleciał do jej dłoni.
- Pomyślałam, że będzie ciekawiej prezentował się jako ozdoba wisząca.. - Mówiąc to przejęłam łańcuch.
Zaczęłam rozglądać się po jaskini, myśląc jak najlepiej go przymocować.
- Hm, tylko szyje mu oszczędź. Jak chcesz wilka przymocować? Jak go powiesisz za łapy to tylko pogorszysz jego stan, nie po to użyłam ziół.
Przyglądała się śpiącej postaci.
- Czy twoim zdaniem mam go przywiązać za ogon czy może obwiązać mu tyłek łańcuchem? -Zapytałam półżartem, przypatrując mu się, jakby poważnie rozważając taką opcję.
Nie powiem, że nie było to kuszące. Wisząc na ogonie cierpiałby bardziej niż elfka. Wtedy czarna kupa sierści zaczęła się trochę poruszać.
- Najlepiej... - Odezwał się, wciąż walcząc z sennością. - To się odpierdol.
Spojrzał wrogo w moim kierunku z wyraźną chęcią mordu.
- Niech spróbuje Cię znowu tknąć..
Spojrzałam na Lili, nagle mając pustkę w głowie i nie wiedząc, co odpowiedzieć. Przystanęłam w miejscu, a tuż przede mną skoczył Aerin, który przeleciał nad Finem i ponownie chwycił go za fraki. Sytuacja już kompletnie oderwała mnie od dialogu, betę chyba również.
- Dzieciaki. - Zaśmiała się, kiedy do Aerina dołączył Alios.
- Ha, zabawne... Naprawdę. - Odezwał się intruz.
Mężczyzna sięgnął po sztylet, by po chwili przeciąć część kaptura, którą trzymał smok. Gdy wylądował na ziemi, zmienił się wilka. Zawarczał na smoka, jednocześnie cofając się do momentu w którym to natrafił na ścianę jaskini. Alios radośnie wskoczył na niego, po czym urósł przygniatając go swoim ciężarem do ziemi. Jego właścicielka podeszła pogłaskać swojego go po pysku.
- Dziękuję. - Usiadła na ziemi. - Nieładnie jest odbierać smokom zabawki, zaraz zobaczymy jak tam twoje rany.
Aerin prychnął w stronę Fina, a z jego nozdrzy i pyska wydobyło się kłębowisko dymu. Ewidentnie nie chciał kończyć zabawy, o ile najchętniej nie pochłonąłby go żywcem. Skrzyżowałam ręce na piersi i przyglądałam się sytuacji z boku w milczeniu. Nie spuszczałam wzroku z wilkołaka, któremu tak nie ufałam. Po chwili Aerin zaczął robić to samo, będąc w gotowości do ataku, gdyby było to konieczne. Wilk próbował się podnieść, bezskutecznie jednak. Mimo to nie miał zamiaru się tak łatwo poddać. Warczał to na smoka, to na Lili, tym samym nie dopuszczając jej do siebie.
- Jak słodko się denerwuje. - Skwitowała beta.
Podstawiła mu przy pysku zioła, które rozpoznałabym z daleka. Miały naprawdę silne właściwości nasenne.
- Nie chcesz po dobroci to nie.
Wstała otrzepując się. Wilkołak jeszcze chwilę się szamotał, ale naprawdę krótką chwilę, bo zaraz jego pysk bezwładnie opadł na ziemię. Alios przytrzymywał wilka jedną łapą, a Lili zaczęła "badać" poszkodowanego. Gdy oględziny się zakończyły, zaczęła wyjmować wszystkie potrzebne jej zioła i nałożyła na zranione łapy. Obwiązała tą krwawiącą kawałkiem czystego materiału, po czym spojrzała w moim kierunku.
- Co chcesz z nim zrobić? - Zapytała.
Przypatrywałam mu się z nie ukrywaną niechęcią .
- Waham się nad zostawieniem go poza terenem watahy a przetrzymaniem dla tego, kto go szukał. - Odparłam zgodnie z tym, co podpowiadały mi uczucia.
Mówiąc to przywołałam do siebie Aerina, który kurcząc się, wskoczył na moje barki. Czując znajomy ciężar łuskowatego ciałka, nieco poczułam się lżej. Podrapałam go po podbródku, a smok nie ukrywał zadowolenia. Beta chwilę przyglądała się, jak Alios robi sobie z Fina nową przytulankę, po czym odezwała się.
- Miałam z nim jeszcze pogadać, wcześniej nie chwalił się atakiem na wyczerpaną alfę, a miał okazję.
Miał okazję? Nie dopytywałam. Zignorowałam ten fakt, chociaż wewnętrznie nie dawał mi spokoju.
- Taaak.. Bardzo lubię bajki na dobre zakończenie dnia.. - Odpowiedziała bardziej z sarkazmem.
Wręcz nie mogłam się doczekać aż usłyszę jego wersję. Tak. Więcej sarkazmu. Powoli zaczęłam oplatać jego dłonie czymś na wzór grubej warstwy nitkowatych "kajdan" z mroku, zaciskając je dość mocno. Skoro nasza beta chciała z nim porozmawiać, nie pozostało mi nic innego, jak jej to umożliwić.
- Bajeczka zawsze fajna. - Położyła mi dłoń na ramieniu i lekko się uśmiechnęła. - Gadałam z nim wcześniej i nic mi nie było, ciekawe co teraz zrobi.
Westchnęłam, nie mogąc pozbyć się nieprzyjemnych odczuć związanych z wilkołakiem. Kończąc obwiązywać mu łapy, spróbowałam się bardziej rozluźnić. Mimo wszystko nie podobało mi się to, że Lili mogła znajdować się sam na sam z tą kreaturą, ale starałam się nie pokazywać po sobie tego. Opanowanie przede wszystkim. Dobry przywódca musi zważać na emocje, tak?
- W razie czego Aerin chętnie się z nim dalej pobawi.. - Lekko wykrzywiłam usta w uśmiechu, a smok trącił dłoń Lili. - Masz tu gdzieś łańcuchy? - Zapytałam po chwili.
Zaśmiała się rozbawiona.
- Mam coś, chcesz go podwójnie uziemić?
Wyciągnęła rękę i łańcuch podleciał do jej dłoni.
- Pomyślałam, że będzie ciekawiej prezentował się jako ozdoba wisząca.. - Mówiąc to przejęłam łańcuch.
Zaczęłam rozglądać się po jaskini, myśląc jak najlepiej go przymocować.
- Hm, tylko szyje mu oszczędź. Jak chcesz wilka przymocować? Jak go powiesisz za łapy to tylko pogorszysz jego stan, nie po to użyłam ziół.
Przyglądała się śpiącej postaci.
- Czy twoim zdaniem mam go przywiązać za ogon czy może obwiązać mu tyłek łańcuchem? -Zapytałam półżartem, przypatrując mu się, jakby poważnie rozważając taką opcję.
Nie powiem, że nie było to kuszące. Wisząc na ogonie cierpiałby bardziej niż elfka. Wtedy czarna kupa sierści zaczęła się trochę poruszać.
- Najlepiej... - Odezwał się, wciąż walcząc z sennością. - To się odpierdol.
Spojrzał wrogo w moim kierunku z wyraźną chęcią mordu.
- Będziesz niegrzeczny, to dostaniesz pas lub obrożę. - Wadera mruknęła.
- Z przyjemnością, ale wypierdolę cię poza granice w najbliższym czasie.. - Powstrzymałam się od agresji w swoim głosie.
Zrobiłam krok z łańcuchem w jego stronę.
- A spróbuj tylko! - Warknął.
Futro agresywnego wilka, stopniowo zaczęło pokrywać się ogniem. Jeśli myślał, że tak łatwo mnie wystraszy.. Wzbudziło to tylko we mnie kolejną dawkę wrogości w jego stronę. Już raz jaskinia bety skończyła źle przez irytującego szczeniaka. Przełożyłam łańcuch do jednej dłoni, drugą wyciągając przed siebie, gdzie w gotowości trzymała już drobiny wody.
- Jakoś nie przerażają mnie twoje płomyczki.
- Uważaj sobie.. - Beta warknęła w jego stronę.
Podeszła na spokojnie i kucnęła przed nim nie spuszczając z niego wzroku. Nie bała się mocy, którą sama posiadała.
- Zapominasz się gdzie jesteś, Fin.
Zignorował słowa Lili, tak jakby jej tam nie było. Natomiast wciąż wrogo i wyzywająco spoglądał na mnie.
- To dobrze, że się nie boisz, teraz masz szansę to udowodnić.
Akurat w tym momencie do jaskini wszedł Yalc, którego spokój szybko się ulotnił, gdy tylko spostrzegł rozpalonego jeńca i dwie wadery nad nim.
- O matko i córko czy zawsze jak wyjdę chcecie się pozabijać?
- Jeszcze się nie zabijamy, próbujemy pokazać komuś, żeby przestał się panoszyć powiedziała Yalcowi, drugą część zdania wypowiadając z większą agresywnością i puściła strumień wody prosto w jego pysk. Ten nie odpowiedział, jego oczy zaświeciły zielonym światłem, a ogień zaczął rozprzestrzeniać się na całą jaskinię.
- Dość! - Przyjaciółka wrzasnęła już realnie martwiąc się o zawartość jaskini.
Zadziałałam natychmiast. Zmoczyłam wodą podłoże jaskini na tyle, aby ogień nie mógł się rozprzestrzeniać dalej, przynajmniej do czasu aż nie wyparuje oraz aby nie zalać niczego ważnego, co należało do Lili. Ta z kolei uderzyła Fina dla oprzytomnienia w pysk.
- Zaraz będzie musiał ostygnąć w bryle lodu.. - Syknęłam, obserwując sytuację w jaskini, aby nie doszło do poważniejszych zniszczeń. Po chwili czarny wilczur zaczął się śmiać
*Lili*
*Jessika*
- Z przyjemnością, ale wypierdolę cię poza granice w najbliższym czasie.. - Powstrzymałam się od agresji w swoim głosie.
Zrobiłam krok z łańcuchem w jego stronę.
- A spróbuj tylko! - Warknął.
Futro agresywnego wilka, stopniowo zaczęło pokrywać się ogniem. Jeśli myślał, że tak łatwo mnie wystraszy.. Wzbudziło to tylko we mnie kolejną dawkę wrogości w jego stronę. Już raz jaskinia bety skończyła źle przez irytującego szczeniaka. Przełożyłam łańcuch do jednej dłoni, drugą wyciągając przed siebie, gdzie w gotowości trzymała już drobiny wody.
- Jakoś nie przerażają mnie twoje płomyczki.
- Uważaj sobie.. - Beta warknęła w jego stronę.
Podeszła na spokojnie i kucnęła przed nim nie spuszczając z niego wzroku. Nie bała się mocy, którą sama posiadała.
- Zapominasz się gdzie jesteś, Fin.
Zignorował słowa Lili, tak jakby jej tam nie było. Natomiast wciąż wrogo i wyzywająco spoglądał na mnie.
- To dobrze, że się nie boisz, teraz masz szansę to udowodnić.
Akurat w tym momencie do jaskini wszedł Yalc, którego spokój szybko się ulotnił, gdy tylko spostrzegł rozpalonego jeńca i dwie wadery nad nim.
- O matko i córko czy zawsze jak wyjdę chcecie się pozabijać?
- Jeszcze się nie zabijamy, próbujemy pokazać komuś, żeby przestał się panoszyć powiedziała Yalcowi, drugą część zdania wypowiadając z większą agresywnością i puściła strumień wody prosto w jego pysk. Ten nie odpowiedział, jego oczy zaświeciły zielonym światłem, a ogień zaczął rozprzestrzeniać się na całą jaskinię.
- Dość! - Przyjaciółka wrzasnęła już realnie martwiąc się o zawartość jaskini.
Zadziałałam natychmiast. Zmoczyłam wodą podłoże jaskini na tyle, aby ogień nie mógł się rozprzestrzeniać dalej, przynajmniej do czasu aż nie wyparuje oraz aby nie zalać niczego ważnego, co należało do Lili. Ta z kolei uderzyła Fina dla oprzytomnienia w pysk.
- Zaraz będzie musiał ostygnąć w bryle lodu.. - Syknęłam, obserwując sytuację w jaskini, aby nie doszło do poważniejszych zniszczeń. Po chwili czarny wilczur zaczął się śmiać
- Brawo, zalałaś jej dom, dobra robota.
Wraz z jego słowami ogień zniknął tak szybko jak się pojawił.
- Iluzja, wiesz co to? - Zapytał, a ja czułam jak sobie ze mnie wręcz szydzi.
Uśmiechnął się. Pomimo jego wyjątkowo słabej pozycji humor nadzwyczaj mu dopisywał.
- To co teraz? Przykujesz mnie i co? Będziesz czerpała z tego satysfakcję? - Dodał po chwili.
- Nie zalałam, nawilżyłam.. Wydaję mi się, że lepiej być ostrożnym. - Prychnęłam, zbierając resztki wody do swojej dłoni i bawiąc się nią między palcami. - Zalać mogę twój głupi uśmiech..
Odgryzłam mu się jak szczeniak, ale nerwy miałam już mocno naciągnięte. Lili westchnęła podirytowana. Nabawiła się przez jego głupią zabawę sporo stresu. Z resztą nie ona jedna. Wiedziałam jak ważnym miejscem jest dla niej ta jaskinia oraz ile znaczą dla niej poniektóre przedmioty. Nie pozwolę, aby utraciła kolejny dom przez ognistą przybłędę. Odeszła na drugi koniec jaskini, żeby nalać sobie coś do picia, a ja kątem oka odprowadziłam ją wrokiem. Z całej siły pragnęłam podejść do niej i objąć. Zamiast tego wróciłam wzrokiem do "więźnia", ledwo zauważalnie obnażając kły. Po tym jak zmienił się w człowieka, oparł się o ścianę jaskini. Rozejrzał się zawieszając chwilowo wzrok na Yalcu, z którego to obecności raczej nie zdawał sobie dotąd sprawy. Następnie rozpoczął walkę ze swoim zniszczonym płaszczem, by po chwili dobyć z niego piersiówkę.
- Przynajmniej jest tu ciepło. - Rzekł, a następnie wziął łyk trunku.
Zignorowałam jego słowa. W tym czasie wróciła się do nas beta i oparła o ścianę przy wyjściu. Dostrzegłam zaciekawione spojrzenie, które kierowała na chłopaka, jednak odezwała się do mnie.
- Chcesz go ostatecznie zakuć, czy zostawiasz?
W odpowiedzi mroczne nici dopasowały się do zmienionego kształtu Fina, oplatając mocno jego nogi. Z trudem powstrzymywałam się, żeby nie wywlec go przed wejście. Wystawiłam dłoń z łańcuchem w stronę Lili, lecz mój wzrok tkwił w lycanie.
- Po prostu przykuj go do tej ściany. - Mówiąc to miała na myśli ścianę, przy której siedział. - Ale jak mnie rozdrażni bardziej, to nie obiecuję, że w końcu nie poleci do sufitu.
Po tych słowach wyszłam z jaskini, starając się nie pokazywać emocji, które targały mną wewnętrznie. Strach o stado, przed stratą, nienawiść czy też zazdrość..
19 lutego 2020
*Jessika*
Pierwszy raz od długiego czasu moje własne emocje były dla mnie zupełnie nie zrozumiałe. Wszystko w mojej głowie przeplatało się niczym nici włóczki.. splątane.. z kilku różnych kłębków. Gdyby ktoś poprosiłby mnie o rozrysowanie moich myśli i odczuć to pewnie właśnie tak bym je przedstawiła. Czy znów wychodził ze mnie głodny i jadowity demon? Mogłam odrobinę dać się ponieść sile negatywnych emocji, zwłaszcza kiedy w grę wchodziła troska o Lili... Lili. Wbiłam pazury w dłonie, zaciskając pięści, uświadamiając sobie, że tak czy tak zostawiłam ją samą Finem. Co prawda był skuty, lecz potwór to nadal potwór. W zamyśleniu nogi zaprowadziły mnie prosto do jeziora Koura-Roto, gdzie chylące się ku zachodowi słońce pięknie nadawało barw lodowej tafli. Nim postawiłam kolejny krok usłyszałam głośne skrzeczenie. Obróciłem się w stronę odgłosu, który wydał Aerin. W gonitwie myśli nie zwróciłam nawet uwagi, że zmartwiony smok podążył za mną. Teraz siedział przy kobiecym ciele, które leżało zanurzone w śniegu. Coś w tym wymierniałym ciele było znajomego.
- Eden..? - Wydobył się z mojego głosu cichy szept, kiedy moje nogi posuwały się w jej kierunku.
Rysy twarzy, choć o wiele zbyt blade, pozostawały ostre. Gęste włosy straciły swój blask oraz nieco oklapły zmoczone śniegiem, lecz ich miedziana barwa również była charakterystyczna. Ale kiedy dostrzegłam wśród plątaniny włosów spiczaste uszy, wiedziałam, że pomyłka była znikoma. Uklękłam obok ciała elfki. Musiałam zachować zimną krew, jeżeli chciałam jej pomóc. Nachyliłam się nad nią, przystawiając dłoń do jej ust i nosa. Nie poczułam na skórze charakterystycznego powiewu powietrza. Złapałam Eden za nadgarstek i przyłożyłam dwa palce po jego wewnętrznej stronie, licząc, że wyczuję chociaż odrobinę pulsu. Również nic z tego. Nie żyła.
- Kto mógł ją tak urządzić.. - Westchnęłam. Następnie zwróciłam się do smoka. - Nic tu po mnie, ale ty możesz skoczyć z nią do Lili. Nie zostawię jej na pastwę wygłodniałej zwierzyny.. - Wypowiadając te słowa podniosłam się, delikatnie skubiąc zębami swój pazur. - Musisz ostrzec resztę.
"A ja zbadam teren", pomyślałam, ale nie wypowiedziałam już tego na głos. Lecz, żeby móc podejść do sprawy z czystym umysłem potrzebowałam opanować nerwy. Tylko jedno miejsce potrafiło mi dać największy, upragniony spokój poza oparciem Lili - wymiar mroku.
- Liczę na ciebie, Aerin. - Powiedziałam, przechodząc przez portal.
Będąc po drugiej stronie czekał na mnie cały komitet powitalny. Nim zdążyłam oceniać sytuację znalazłam się w potrzasku. Jedyną droga powrotna zamknęła się za mną, ledwo tylko stawiłam stopę na poszarzałej ziemi, a dwóch cienistych strażników było w gotowości, aby mnie pojmać...
/Smok ostatecznie nie powrócił z Eden na teren watahy. Wskoczył również do portalu nim ten się zamknął i trafił do wymiaru mroku./
♡♡♡
OdpowiedzUsuń